- Ah rezil dayı!
Her şeyi duymuştu; yanına gelen Octave ve Trublot'ya olanları anlattı. Vabrelar beş kuruş alamayacaklardı. İki arkadaşı buna gülerken Guelin gülünç bir ciddilikle ekledi:
- Benim de yüz franka gereksinmem var. Dayıdan isteyeceğim; vermezse planını bozarım.
Şampanyanın etkisiyle meclisin gürültüsü giderek artmış, Clarisse'in koyduğu görgü sınırları aşılmaya başlamıştı. Kadın kendisi de hafiften sarhoş olmuştu. Trublot bir ara Octave'a kadını işaret etti. Clarisse bir kapı arkasında, Midi bölgesinde taş yontucusu olarak çalıştıktan sonra Paris'e sanatçı olmak üzere yeni gelmiş olan iri yapılı genç bir adamın boynuna sarılmıştı. O sırada Duveyrier kapıyı açınca kadın kollarını çözdü ve doğal bir biçimde adamı onunla tanıştırdı. Duveyrier ona iş bulma sözü verdi. Guelin uzaktan fısıldadı:
- İş mi istiyor, geri zekâlı? Bu evde kaldırabileceğinden fazla iş bulacak.
Saat ikiye doğru üç genç ve dayı evden ayrıldılar. Dayı zil zurna sarhoştu. Onu bir arabaya koyup göndermek istediler ama sessiz gecede hiçbir tekerlek sesi duyulmuyordu. Çaresiz kollarına girip onu yürütmeye başladılar. Ay yükselmiş, kaldırımlar bembeyaz olmuştu.
- Yahu dayı, biraz gayret et; kollarımız koptu!
Dayı yine duygusallaşmış, gözleri yaşarmıştı:
- Git buradan, Guelin! Enişteni bu durumda görmeni istemem.
Yeğeni ona sarhoş zampara diye söylenince yanıt vermeye çalıştı:
- Zampara değilim. İnsan kendinde saygı uyandırmalı. Ben kadınlara hep saygı duydum. Çek git Guelin; bu iki genç bana yardımcı olur.
- O zaman bana yüz frank verin, enişte. Kiramı ödemek zorundayım, yoksa kapı dışarı edecekler.
Bu beklenmedik istek karşısında Bachelard'ın sarhoşluğu o kadar arttı ki onu bir dükkânın duvarına yaslamak zorunda kaldılar.
- Ne? Yüz frank mı? Üstümü aramayın. Yalnızca bozuk param var. Guelin, sana para verirsem gidip kötü yerlerde harcarsın. Hayır! Senin ahlakını bozmak istemem. Annen ölürken seni bana emanet etti. Bakın, üstümü ararsanız bağırırım.
Adam gençlerin ahlakından daha söz edecekti ama Guelin öfkeyle bağırdı:
- Bana bak! Aileleri kazıklayacak yaşa gelmedim ben. Eğer ağzımı açarsam, bana yüz frank vermediğinize pişman ederim.
Dayı yeniden sağırlaştı. Homurdanıp yere yığılmak istiyordu. Bir gaz lambasının aydınlattığı bu dar sokakta gölgeler duvarlarda boğuşuyordu. Guelin bir an durdu:
- Yetti artık! Özür dilerim, enişte, yukarda şemsiyemi unuttum.
Ve Guelin yine Clarisse'in evine girdi. Bachelard hâlâ sızlanıp yaşına saygı gösterilmesini istiyordu. Belediye binası önünde Octave ve Trublot buldukları bir arabaya onu çuval gibi yüklediler. Arabacıya:
- Enghien Sokağı. Paranızı almak için… onun üstünü ararsınız.
Perşembe günü Grammont Sokağı'ndaki Noter Renaudin'in huzurunda çeyiz sözleşmesi imzalandı. Notere gitmeden önce Josserandların evinde yine olay çıktı. Baba son bir vicdan kavgası veriyor, gitmek
«   01   02   03   04   05   06   07   08   09   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21   ...    64   »