Damat her zamanki gibi onları geçirmeye davrandığında kadın onu tersledi:
- Yorulmayın, siz olmadan tramvayı buluruz. Önden buyurun, Mösyö Vuillaume. Yemeklerini kendileri yesinler, çünkü yakında yiyecek bulamayacaklar.
Octave şaşkınlık içinde onlara yol verdi. Kapı kapandıktan sonra bir sandalyeye yığılan Jules'e ve ayakta dikilen Marie'ye baktı. İkisi de susuyorlardı.
- Ne oluyor? diye sordu.
Fakat Marie ona yanıt vermeden kocasına çıkıştı:
- Sana söylemiştim. Onlara söylemeden önce bir süre beklemeliydin. Henüz dışardan belli olmadığına göre zamanımız vardı.
- Ne oluyor? diye yine sordu Octave.
Kadın ona doğru dönmeden yanıtladı:
- Gebeyim.
Jules ayağa fırladı:
- Ah! İkisi de kafamı şişiriyorlar! Onlara dürüst davranıp açıkça söylemek istedim. Benim bu işe sevindiğimi mi sanıyorlar? Üstelik nasıl olduğunu da bilmiyoruz, değil mi, Marie?
- Gerçekten de öyle, dedi genç kadın.
Octave içinden ayları saydı. Kadın beş aylık gebe olduğunu söylediğine göre, mayıstan geriye sayarsa, aralık ayını buluyordu. Bu hesaba göre çocuğun kimden olduğunu anlamıştı. Önce heyecanlandı ama sonra kuşku duymayı yeğledi. Jules söylenmeyi sürdürüyordu: Bu çocuğa elbette bakacaklardı ama olmasa daha iyi olurdu. Marie ise kızgın duruyor, annesine hak veriyordu. Evli çift kavganın eşiğine geliyordu ki Octave araya girdi:
- Mademki oldu, tartışmak bir işe yaramaz… Bakın, sizi dışarda yemeğe çağırmak istiyorum. Ne dersiniz?
Kadının yüzü sevinçten kızardı. Dışarda yemeğe bayılırdı. Ama kızı yüzünden hiç çıkamadıklarını söyledi. Octave onu da götürmelerini istedi. Boeuf a la mode lokantasına gittiler. Octave parayı esirgemeyip masayı çok güzel donattı. Genç çift Lilitte'i bir kanepeye uzatıp uyuttuktan sonra güzel bir akşam geçirdiler. Saat on bire doğru kalktılar. Dışarda serin havada yürümek istediler ama uykudan kaldırılan Lilitte yürüyemiyordu. Octave bir araba tuttu. Arabada bacaklarını Marie'ninkilere değdirmemeye özen gösterdi. Ancak evde, Jules içerde Lilitte'i yatırırken Octave kadını alnından öptü; bu, kızını damadına teslim eden bir babanın veda öpücüğü gibiydi.
Onları birbirlerine yaklaştırdığını düşünerek ayrıldı. Yatağına girerken düşünüyordu:
- Elli frank harcadım ama doğrusu değdi. Onların birbirini sevmesini istiyordum, sanırım başardım.
Uyumadan önce, ertesi gün büyük atağa geçmeye karar verdi.
Her pazartesi, öğle paydosundan sonra Madam Hedouin haftalık siparişleri Octave'la birlikte gözden geçiriyordu. Bu iş için dipteki küçük bir odaya çekiliyorlardı. O pazartesi günü Duveyrierler Madam Hedouin'i operaya çağırmışlar, iş saatinden sonra uğrayıp alacaklardı. Kadın saat üçe doğru onu çağırdı. Hava güneşli olmasına karşın ışığı az alan odada lambayı yaktılar. Genç adamın kapıyı sürgülediğini görünce kadın kaşlarını kaldırdı.
«   01   ...    17   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27   28   29   30   31   32   33   34   35   36   37   ...    64   »