- Ben dökmedim. Daha yeni indim.
Lisa başını kaldırdı:
- Ah! Sen ayakta mısın? Ne oldu dün gece?
- Şey, karnım ağrıyordu; çok acı çektim.
Hizmetçiler ona merakla baktılar; bütün gece kıvranması doğal gelmiyordu onlara.
- Yoksa midye mi yedin? dedi Lisa.
Diğerleri gülüşüp laf atmaya başladılar. Zavallı Adele korkup onları susturmaya çalıştı:
- Susun! Ne kadar kötüsünüz. Hastayım dedim size.
Kadınlar ona fazla ilişmeyip konuyu değiştirdiler. Doğal olarak dün akşamki çağrı merak konusuydu. Victoire elindeki reçel kavanozundan parmağıyla yerken sordu:
- Efendiler ve hanımlar her şeyi unutup yine bir araya gelmişler, öyle mi?
Hanımının giysisini temizleyen Hippolyte yanıt verdi:
- Bunlardaki yüz değil, kilise duvarı. Yüzlerine tükürüyorlar, yağmur yağdı diyorlar.
- Barıştıklarına bakmayın, dedi Lisa. Fazla uzun sürmez, bizim de günümüz gelir.
O sırada bir pencere açılınca hizmetçiler panik içinde mutfaklarına kaçtılar. Bu, Campardon'ların kızı küçük Angele'di; Lisa tehlike yok diye seslendi; küçük kız onları anlıyordu. Loş kuyuda yine hizmetçi takımının kini yayıldı. Kirli çamaşırlar ortaya döküldü, efendilerinin pisliğini gördükçe kentsoylu olmamakla avunuyorlardı.
- Hey, Adele! diye bağırdı Victoire. Midyeleri nerenle yedin, kız?
Yeniden bir kahkaha koptu. Adele hangisine kızacağını bilemeden söyleniyordu:
- Ne kadar kalpsizsiniz! Öldüğünüzde gidip mezarınızda dans edeceğim.
O sırada Lisa dün işinden kovulan ve bir hafta sonra ayrılacak olan Julie'ye seslendi:
- Ah! Matmazel, kim bilir buradan gittiğiniz için ne mutlusunuzdur. Vallahi bu apartmanda insan dürüstlüğünü yitiriyor. Yeni gideceğiniz kapıda umarım daha mutlu olursunuz.
Julie akşam için balık ayıklıyordu. Kanlı kollarını pencereye yasladı; umursamaz bir tavırla içini çekti:
- Ah! Kardeş, ister o ev olmuş, ister bu ev. Birinde oturan ötekinde de oturuyor. Al birini vur öbürüne!
«   01   ...    56   57   58   59   60   61   62   63   64   65   66   »