SPIRIDION. - İşin içyüzünü öğrenirlerse pekâlâ giderler. En kibar tabakanın belli başlı kişilerini, ayrıca soylu bir büyük prensle birlikte beni de orada bulacaksın. İmparator her vakitki gibi kapı nöbetçilerini denetlemeye gelince haşmetliyi kelepçeye vurup coşkun boru sesleri arasında Mehmet'in karargâhına götüreceğiz.
LASKARIS. - Yaman düşünce! Erkekçe düşünce!
SPIRIDION. - Böylece yurdumuzu büsbütün yok olmaktan kurtaracağımız gibi Haşmetli Konstantin'i de kurtarmış olacağız. Onu ölüme sürükleyecek olan kılıcı elinden çekip alacağımız bu hayırlı zorlayış için inan ki zamanla kendisi de şükran duyacaktır. Gelecek misin?
LASKARIS. - Askerlik onurum üzerine söz veriyorum. Denizcilerimin bağlılıklarına da kefil olurum. Fakat ne olur, ulu sultana benim için bir iki iyi söz söyleyiver.
SPIRIDION. - Bilirsin ki, sana hizmette bulunabilmeyi mutluluk sayarım…
(Dışardan yine gösteri çığlıkları duyulur: “Yaşasın Mehmet! Kahrolsun Konstantin!”)
VII. SAHNE
Öncekiler. DEMETER,. sonra PATRİK.
DEMETER, arkadan soldan koşarak gelir ve pencereden eğilir. - Ha ha! Halk Mehmet'i alkışlıyor! Yaman halk bu! İyi halk! Demeter seni çok sever, ey halk! (Pencereden öpücükler saçarak.) Ha ha!
LASKARIS, Spiridion'la tahtın yanına sinerek. - Kimdir o dem çeken ölüm kuşu?
SPIRIDION. - Suss! Tanımıyor musun? Soylu Büyük-prens Demeter Hazretleri o, imparatorun ikiz kardeşi.
LASKARIS. - Ha, şu kaçık Demeter mi? Ben onun tövbe etmiş olarak manastırda yaşadığını sanıyordum.
SPIRIDION. - Bizans üzerine kara bulutlar çökeli mezarından çıktı ve şimdi kötülükten hoşlanan bir hayalet gibi tahtın çevresinde dönüp duruyor.
(Pencerenin altında gülüşmeler duyulur: “Yaşasın Demeter!”)
PATRİK. - Ne işlersin, soylu çocuğum?
DEMETER. - Duyuyor musun, pederim, duyuyor musun? Halk Demeter'i alkışlıyor, Konstantin'i değil! Ne mutlu Demeter'e, ne mutlu! (Birdenbire uslanarak.) Yoksa günahlı bir sevinç mi bu benimki? Bunun için Tanrı bana azap verir mi?
PATRİK. - Yüreğin rahat olsun soylu oğlum. Sevincinde dünyanın kötü zevkinden bir parça olsa da, bu kadarcık en dindar olanda da bulunur ve bunun sonucundan Kilise, o Kutsal Ana seni kurtarır.
(Eliyle onu kutsar.)
DEMETER. - Çünkü ben dindarım, değil mi pederim? Ben uykusuz sabahladım ve kendimi kırbaçladım. Hem sonra ne kadar tapındım! Sabahtan akşama kadar hep: “Ey Tanrı, ey korkunç, öc alıcı Tanrı, korkunç bir fırtına yolla da şu Konstantin'in büyüklenen başındaki tacı alsın götürsün!” diye yalvardım.
«   01   02   03   04   05   06   07   08   09   10   11   12   13   14   15   16   17   18   ...    54   »