HERMA. - Sana hizmet etmek istiyorum. Hizmetinde bulunabilirsem ne mutlu bana. Ama şimdi beni yanından kovacaksın, değil mi?
KONSTANTIN. - Tanrı göstermesin! Şu sırada öyle sevgi yoksuluyum ve sevgiye o kadar gereksinmem var ki, gökten gelme bir armağanı fırlatıp atamam. (Elini Herma'nın başına koyar.) Sen, klasik bir dünyanın geç kalmış solgun çiçeği! Sana baktıkça hâlâ imparator olduğumu, senin yüreğinde bir imparator olduğumu anlıyorum. Ayağa kalk, çocuk ve bundan böyle adın yine Aleksander olsun. (Ara.) Git şimdi saray memurlarına söyle, devletimin büyüklerini bir yerde toplasınlar. Kendileriyle esenleşmek istiyorum.
(Herma, arkadan sağdan çıkar.)
KONSTANTIN, biraz sonra duvardaki mozaik resme dönerek. - Bir imparatorluğun son saati çaldı, bir ulusun alnında ölüm korkusunun ter damlaları parlıyor. Tanrım, ey ulusların Tanrısı, şu umutsuz batış anında sana sesleniyorum. Ulusumu yükselten sensin, külünü sen savuruyorsun. Senin kutsal yasana sözüm yok, fakat yüreğimize sertlik ver ki, ölüm korkusu sarmasın ve eli tırpanlı meleğin geldiği zaman, ey Tanrı, dudaklarında senin adınla ona boyun eğecek erkekler bulunsun. Bizans can verdikten sonra da, ey Tanrı, temiz ışık altında ünümüzün yaşaması için kutsayıcı elini bu kocaman mezarın üzerine uzat!
XXV. SAHNE
KONSTANTIN, GIOVANNI.
Giovanni, heyecandan benzi solmuÅŸ bir durumda koÅŸarak gelir.
KONSTANTIN. - Giovanni!
GIOVANNI. - Büyük bir haber!
KONSTANTIN. - Yoksa Türk…
GIOVANNI. - Ateşkes öneriyor!
KONSTANTIN. - Giovanni!
GIOVANNI. - Evet, ateşkes öneriyor ve kente barış elçileri yolluyor. Sultanın kardeşi Ahmet Han kendisi geliyor elçilerle. Efendim, savaşta sana cesaret vermeye gerek yoktu, fakat şimdi güçlü olmalısın!
KONSTANTIN. - Mucize oldu işte! Biliyordum, Bizans'ın yok olmasını Yaratan'ın istemeyeceğini yüreğimin derinliğinde her zaman duyuyordum. Evet, o bize yalnızca bir ders vermek istedi ve biz bu dersi hak etmiştik, bin kez hak etmiştik… (Kutsal resmin önünde kapanır.) Tanrım, yerlere yüz sürdüğümü gör! Tanrısal yakınlığını ürpererek duyuyorum! Senin yardımından bir an kuşkuya düştüğüm için bağışla beni! (Ayağa kalkar.) Bizans ayaktadır ve ayakta kalacaktır, çünkü onu Tanrı'nın kutsal eli koruyor. Nerede Irene? Devletimin uluları neredeler?
(Hızla altın kapıya doğru gider.)
GIOVANNI, kapıyı tutar. - İmparator Konstantin, bağlı adamın olarak mı bilirsin beni?
KONSTANTIN. - Ne diyorsun, Giovanni? Ben seni, şimdiye kadar göğsüne zırh takmış yiğitlerin en bağlısı sayarım ve her zaman, kurtuluşumuz için yakardıkça, seni imparatora layık bir biçimde
«   01   ...    12   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27   28   29   30   31   32   ...    54   »