- Hayır, kuruntu değil; kuruntu bende yeni ay doğunca olur. Yalnız izin verin de size sorayım. Siz ölüm konusunda ne düşünürsünüz?
Annem şaşırdı:
- Ne konusunda?
- Ölüm… Ölüm bu dünyada kimseyi esirger mi?
- Bu da nereden geldi aklına senin? İçimizde eceli gelmeyecek kim var? Dev gibi bir adamsın ama senin de sonun gelecek.
Harlov, başını eğerek:
- Evet, doÄŸru, gelecek, dedi.
Biraz sustuktan sonra:
- Bir düş gördüm de… diye mırıldandı.
Annem, sordu:
- Ne diyorsun?
- Bir düş. Ben çok düş görürüm.
- Sen mi?
- Evet, bilmiyordunuz, öyle mi?
Harlov, göğüs geçirdi:
- Bir haftadan çok oluyor. Petro Perhizi'nden bir gün önceydi. Öğle yemeğinden sonra kanepeye uzanmıştım; birden uyuyakalmışım! Baktım, odama kara bir tay girdi, oynamaya, zıplamaya, dişlerini göstermeye başladı. Kapkara bir taydı.
Harlov sustu, annem:
- E, sonra? diye sordu.
- İşte bu tay, bana birdenbire arkasını çevirdi. Sonra sol dirseğimin en nazik yerine çifte attı!.. Uyandım, baktım: kolumu kaldıramıyorum, sol bacağım da öyle. E, dedim, inme indi. Ama gene de kolum biraz sonra kımıldamaya başladı. Yalnızca uzun zaman oynaklarım karıncalandı durdu, hâlâ da öyle. Avcumu açınca karıncalar hemen koşuşmaya başlıyor.
- Martin Petroviç, demek, elinin üstüne yatıp uyumuşsun.
- Hayır hanımefendi, öyle değil. Bu bir haber… ölüme yaklaşıyorum demek.
Annem:
- Yok canım, dedi.
- Bir haberdi bu! Yani, hazırlan oğul demek istiyordu. Bunun içindir ki hanımefendi, size hemen bunu söylemek gerektiğini anladım.
Sonra birdenbire bağırarak:
«   01   02   03   04   05   06   07   08   09   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21   ...    48   »