GLUMOV - Size nasıl teşekkür edeceğimi bilemiyorum. Bu güzel haberi anneme vereyim. Acaba onu sizinle tanıştırabilir miyim?
MAMAYEV - Neden olmasın! Getir anneni.
GLUMOV - (Çağırarak) Anne! Korkarım zekâsı pek parlak değildir ama altın gibi yüreği vardır. (Madam Glumova içeriye girer. Glumov ona doğru giderek) Anneciğim, bil bakalım kim geldi? Ama söz ver bana, ağlamak filan yok. (Mamayev'e) Birdenbire fazla heyecanlanabilir. (Tekrar annesine dönerek) Gökte aradığımızı yerde bulduk. Babamın sevgili amcaoğlu çıkıp gelmesin mi! Bay Mamayev annem yıllardan beri sizinle tanışmaya can atıyordu. (Annesine) Bizim için ne güzel sürpriz, değil mi anne. Üstelik kendisine amca dememe izin verdi.
MADAM G. - Kendisiyle tanışmayı çoktandır isterdim. (Mamayev'e yaklaşarak) Ermiş kocacığım Dimitri'den, ruhu şad olsun, o kadar çok bahsinizi işitmiştim ki. Ölüm döşeğinde bile en son sizin adınızı andı. Hatırlar mısın, Yegor? Sizi Tanrı gönderdi. (Ağlar)
MAMAYEV - (Aynı anda) Üzülmeyin, üzülmeyin.
GLUMOV - (Aynı anda) Hani söz vermiştin, ağlamayacaktın.
MADAM G. - (Gözyaşları arasında) Ah, elimde değil. Kendimi tutamıyorum. Biliyorum, benimkisi aptallık. Ama, amcanın hısım akrabadan hazzetmediğini söylüyorlar. Onu bize Tanrı gönderdi ama gene elimizden kaçıp gidecek.
MAMAYEV - Boşuna heyecanlanmayın. Akraba var, akrabacık var.
MADAM G. - (Gözlerini kurulayıp burnunu silerek) Çok affedersiniz. Birden neye uğradığımı şaşırdım. Sevgili Neley Fedoseyiç, Dimitrimin sevgili kuzeni, sizi karşımda görmek ne büyük mutluluk. Ama Yegor, baksana hiç de benzemiyor. (Sonraki sahne boyunca Styopka içeriye girip dikkati çekmeden sofrayı kurar)
GLUMOV - (Fısıldayarak) Anne! (Annesine bir dirsek atar)
MADAM G. - Ne oluyorsun? Benziyor mu? Benzediğini söyleyemezsin.
MAMAYEV - Ne demek istiyorsunuz kuzum? Ben kime benzemiyormuşum?
GLUMOV - (Annesine) Amma da boşboğazsın, anne. Siz ona bakmayın amca. Saçmalıyor.
MAMAYEV - Buna gelemem işte. Bir şeyi ya hiç söylememeli ya da tam söylemeli.
MADAM G. - O resmin size hiç benzemediğini söylemek istiyordum.
MAMAYEV - Hangi resim? Bu resmi nereden buldunuz?
MADAM G. - Yegor Kurçayev var ya, ara sıra bizi görmeye gelir. O da sizin yeğeniniz değil mi?
GLUMOV - Pek hoş bir insan.
MAMAYEV - Evet, ne olmuş?
MADAM G. - Sizin bir resminizi çizdi. Yegor, amcana göstersene.
GLUMOV - Aman anneciğim, nereye koyduğumu bile bilmiyorum.
MADAM G. - Ara bul, öyleyse. Az önce burada çizdi o resmi. Yanındaki o acayip adam kimdi? İnsanları yermek için kaba taşlamalar yazarmış. Kurçayev “Ben amcamın resmini çizeyim, sen de altına yazısını uydur” dedi. Ben de odadaydım. Kendi kulağımla işittim.
MAMAYEV - Bu resmi gösterin bana. Bu resmi derhal görmek istiyorum.
GLUMOV - (Resmi ona vererek) Anne, sen de dilini tutmasını bilmezsin.
MAMAYEV - Aferin, annene ikiyüzlülük öğret. (Resme bakar) Bu da ne? Bir su aygırı. Ne yazıyor altında.
GLUMOV - (Omzunun üstünden bakarak) Mamayev amca, konuşan suaygırı.
MADAM G. - Tamam, konuşan suaygırı. (Bir duraklama)
MAMAYEV - (Birdenbire kâğıdı avcunda buruşturarak) Bu serseri bir daha evime adımını atarsa dünyanın kaç bucak olduğunu öğretirim ona. Yaptığım bütün iyiliklerin karşılığı bu demek. Nankör kerata! Ona az mı vaaz verdim, az mı nutuk çektim? Kendisine doğru yolu göstereceğim diye dilimde tüy bitti. Ama bereket versin artık gözüm açıldı. (Glumov'a) Sen de benim karikatürlerimi çizecek misin, delikanlı?
GLUMOV - Aman amcacığım, siz beni ne sanıyorsunuz?
MAMAYEV - Bu akşam sizi mutlaka bekleriz. Siz de buyurun Madam Glumova.
MADAM G. - Yegor yalnız gitsin. Ben de gelirsem saçmalıklarımla başınızı şişiririm.
«   01   02   03   04   05   06   07   08   09   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22   ...    44   »