MADAM T. - Bir bulut mu dediniz? Madam Manyefa sizi bir buluta sarılmış gördü.
GLUMOV - Bakıcı bana, “Yabancı bir eve gideceksin, aradığını bulacaksın. Seni bekliyorlar” dedi. Hemen o gece amcam beni size getirdi. Beni bekliyordunuz.
MADAM T. - Bir mucize! Herkes bunu bilse. Yine dini duygular, manevi değerleri canlandırabilirdik.
KURÇAYEV - Bir zamanlar Kiev'de kızıl saçlı bir adamın başına buna benzer bir şey gelmişti.
MADAM T. - Bahçede biraz hava almaya gitsenize. (Kurçayev selam verir, bir an durakladıktan sonra onlar konuşmalarını sürdürürken dışarıya çıkar)
GLUMOV - Besbelli, bu bir alın yazısı, bir takdiri ilahi! Onun için size Maşenka'nın duygularını sormadım bile. Evlenmeye razı olması yeter gibi geldi bana.
MADAM T. - Yeter tabii.
GLUMOV - Beni sevmeyebilir ama ilerde sevecektir.
MADAM T. - Tabii sevecek.
GLUMOV - Maşenka'nın beni seveceği yıldızlarda yazılı. Yoksa kader bizi birleştirmezdi.
MADAM T. - Ağzından aldınız.
GRİGORİ - (Girer) Bay Gorodulin, madam.
MADAM T. - Siz lütfen onu biraz oyalayın, Yegor. Dünya işlerinden konuşacak bir ruh halinde değilim. Yazlık köşke gidip billur topa bakayım. (Bahçeye çıkar. Grigori Gorodulin'i getirir)
GORODULİN - Merhaba Glumov.
GLUMOV - Nasılsınız?
GORODULİN - Kaç para alıyorsunuz?
GLUMOV - Yirmi bin, aldanmıyorsam.
GORODULİN - Nasıl kıvırdınız bu işi?
GLUMOV - Siz beni salık vermişsiniz. Madam T. öyle söyledi.
GORODULİN - Ne? Doğru ya, şimdi hatırladım. Ama senin gibi bir Agnostik bu kadınlarla nasıl anlaşabilir?
GLUMOV - Suyuna gidiyorum.
GORODULİN - Bu kof beyinli kadının boş sözlerine ne diyorsun?
GLUMOV - Kimse onu bu hastalıktan kurtaramaz. Neden canımı üzeyim?
GORODULİN - Yakında zengin olacaksın. İstersen seni kulübüme yazdırayım.
GLUMOV - Teşekkürler. (Sesini alçaltarak) Biliyor musunuz, Krutitski'nin yazısı bir iki haftaya kadar yayınlanacak.
GORODULİN - Başıma gelenler. Umarım basında onu didik didik ederler.
GLUMOV - Bundan daha kolay ne var?
GORODULİN - Siz bunu mükemmel yapabilirdiniz. Sizde bu kafa, bu yetenek varken. Ama size zararı dokunabilirdi. Ne yapalım, biliyor musunuz? Yazıyı siz yazın, ben sizin için kendimi feda ederek altına imzamı atayım. Bu çekilmez ihtiyarların ipliğini pazara çıkarmalı.
GLUMOV - Yazdıkları saçma sapan yazılara bir göz atmak yeter.
GORODULİN - Komik herifler bunlar. Bunları teşhir etmeli. Bunu ben de yapardım ama ne yazık vaktim yok. Birçok iyi işadamımız var ama ne konuşmasını, ne de yazmasını bilirler. Gençlere yazdırsak çizmeden yukarı çıkarlar. Koroyu siz başlatın, biz arkadan geliriz. Nişanlınız nerde kuzum?
GLUMOV - Sanırım, bahçede.
GORODULİN - Gidip onunla çene çalayım.
GLUMOV - Birazdan ben de gelirim. Kleopatra buraya, beni görmeye gelecek. Yüce gönüllülük edip benim evliliğime razı oldu. (Gorodulin çıkar. Holden sesler gelir. Glumov kapıya giderek) Kleopatra, buradayım. (Bir an sonra Kleopatra girer)
KLEOPATRA - Nasıl, buldunuz mu günlüğünüzü?
GLUMOV - Golutvin annesinin kutsal hatırası üzerine yemin ediyor, o almamış. Dokunsan ağlayacaktı, adam. “Böyle alçakça bir şey yapmaktansa, açlıktan ölmeyi tercih ederim” dedi.
KLEOPATRA - Öyleyse kim almış olabilir? Başka bir yerde bırakmadığınıza emin misiniz?
GLUMOV - Yüzde yüz eminim.
KLEOPATRA - Belki uşağınız yanlışlıkla atmıştır.
«   01   ...    29   30   31   32   33   34   35   36   37   38   39   40   41   42   43   44   »