- Doktor Jekyll'ı artık ne görmek, ne de işitmek isterim… Onunla bir ilgim kalmadı. Çok rica ederim, artık bence ölmüş sayılan bir adamın adını benim yanımda anma, dedi.
Utterson:
- Yok canım; deme yahu!
Ve bir süre sustuktan sonra:
- Bir yardımım dokunabilir mi acaba? diye sordu. Biz üçümüz ne zamandır bir sacayağıyız, Lanyon. Yeniden böyle bir dostluk kurmaya ömrümüz yetmez.
Lanyon:
- Yapılacak hiçbir şey yok. Bunu ondan, kendisinden sor, dedi.
- Beni evine kabul etmiyor ki.
- Buna şaşırmadım, dedi Lanyon; Utterson, belki bir gün ben öbür dünyaya göçtükten sonra bu konunun doğruluğunu ya da eğriliğini öğrenirsin. Ben sana anlatamayacağım. Şunu söyleyeyim, benimle şuradan buradan konuşacaksan, Tanrı aşkına otur görüşelim; yok, bu belalı sorundan konuşmadan rahat edemeyeceksen, ne olur git; git, çünkü dayanamayacağım artık…
Utterson evine döner dönmez, Jekyll'a eve alınmadığından yakınan ve Lanyon ile aralarının neden açıldığını soran bir mektup yazdı. Ertesi gün ona birçok yerleri pek dokunaklı, tek tük yerleri de karanlık, anlaşılmaz ve uzun bir yanıt geldi. Lanyon ile aralarında geçen atışmayı çözümlemek olanaksızdı. Jekyll mektubunda, “Eski dostumuzu kınamıyorum ama artık bir daha hiç görüşmemek konusundaki düşüncesine katılırım. Şimdiden sonra yalnızlığa gömülerek yaşamaya karar verdim. Kapım, senin yüzüne bile kapansa, buna şaşmamalı ve dostluğumdan kuşku duymamalısın. Bırak beni, kendi tuttuğum karanlık yolda gideyim. Adını anamayacağım bir tehlikeye başımı soktum ve cezalandırıldım. Suçluların başı olduğum gibi, acı çekenlerin de başı sayılırım. Dünyanın, insanı böylesine insanlıktan çıkaracak dehşetler ve acılarla dolu bir yer olduğunu düşünmemiştim. Utterson, sırtımdaki bu ağır yükü hafifletmek için tek bir şey yapabilirsin; o da suskunluğuma saygı göstermendir” diyordu. Utterson pek şaşırmıştı. Hyde'ın o uğursuz etkisi unutulmuş, doktor görevine, dostlarının arasına dönmüştü. Bir hafta önceye kadar her şey iyi görünüyor, doktorun mutlu ve onurlu bir ömür süreceği umudunu veriyordu. Oysa şimdi, bir an içinde dostluğu, iç erinci ve bütün yaşamı altüst olmuştu. Böylesine büyük, beklenmedik bir değişiklik çılgınlık belirtisiydi. Ama Lanyon'ın davranışına ve sözlerine bakılırsa, bu sorunun daha derin bir niteliği olduğu anlaşılıyordu.
Bir hafta sonra Lanyon yatağa düştü, on beş güne varmadan da toprağa girdi. Kendisini üzen cenaze töreninden sonra Utterson işyerinin kapısını kilitledi. Mumun üzünçlü ışığı altına oturarak ölen dostunun, kendisine yazdığı ve mühürlediği zarfı çıkarıp önüne koydu. Üzerine iri harflerle “Özeldir. J. Utterson'dan başka kimse okuyamaz. Kendisi benden önce ölürse okunmadan yok edilmelidir” yazılıydı. Noter zarfın içine bakmaktan korkuyordu.
«   01   ...    13   14   15   16   17   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27   28   29   30   31   32   33   ...    50   »