Bu da, sanırım karşılaştığımız bütün insanların tümünün iyilik ve kötülükten yoğrulmuş olmalarındandır. Bütün insanlar içinde yalnızca Edward Hyde tümüyle kötülükten yoğrulmuştu.
Bir dakika kadar aynanın karşısında durdum. İkinci ve kesin deneyime henüz başlamamıştım. Acaba hiçbir kurtuluş umudu olmaksızın eski kişiliğimi yitirmiş miydim, bu nedenle de gün doğmadan, artık benim olmayan bu evi bırakıp gitmem mi gerekiyordu? Bunu öğrenmek için, muayene odama koşarak bir tüp ilaç daha hazırlayıp içtim. Bir kez daha öldürücü sancılara katlandım, bir kez daha Harry Jekyll'ın ahlakı, boy bosu ve yüzüyle kendime geldim.
O gece yolum uğursuz bir açmaza girmişti. Buluşuma daha soylu bir coşkuyla baksaydım, deneyime yüksek amaçlar ya da dinsel düşünceler uğruna girişseydim, her şey başka türlü olacaktı; bu doğum ölüm çırpınmaları arasından, bir iblis değil, bir melek olarak doğacaktım. İlacın iyiyi ve kötüyü ayırma özelliği yoktu; ne tanrısaldı, ne de şeytansal… O yalnızca, benim içimdeki eğilimleri zindanlarından kurtarıp başıboş bıraktı. Filipin tutukluları gibi, içimde ne varsa hepsi de dışarıya fırladı. O zamanlar erdemli olan yanım, uykudaydı; kötü yanımsa tutkuyla uyanık; bu fırsata tırnaklarını geçirdi hemen… Böylece ortaya, Edward Hyde çıktı. Artık iki kişiliğim olduğu gibi, iki kimliğim vardı; ama biri tümüyle kötü; ötekiyse hâlâ o eski Harry Jekyll'dı. Artık düzelmesinden umudumu kestiğim o karşıtlıklar bütünü. Durumum işte böylece büsbütün kötüleşmişti.
O zaman bile, tek amacı yalnızca çalışmak olan bir yaşamın yavanlığından duyduğum nefreti henüz yenmemiştim. Ara sıra eğlenceye daldığım olurdu. Ama eğlencelerim (en hafif deyişle) kişiliğime uygun düşmüyordu; artık hem tanınmış, hem de bir saygınlık kazanmıştım; yaşım da epey ilerlemişti. Bu nedenle, yaşamımdaki bu tutarsızlık beni giderek sıkmaya başlıyordu. Yeni kazandığım gücün, beni hemen pençesine almasının ve sonunda beni yok edecek olan sürece yol açmasının nedeni de budur. İlaç tüpünü dudaklarıma götürür götürmez, tanınmış doktorun bedeninden sıyrılıp, Edward Hyde'a dönüşüyordum. Böyle bir olanağım olması beni sevindiriyordu. O zamanlar, bu olanağı kullanabilmek bana şaşırtıcı ve eğlendirici geliyordu; hazırlıklarımı büyük bir özenle yapıyordum. Soho'da, sonradan Hyde'ın polisten kaçarak saklandığı o evi satın aldım; dayayıp döşedim. Eve bakmak için, ağzı sıkı ama pek de erdemli olmayan bir kadın tuttum. Öte yandan, uşaklarıma Mr. Hyde'ı tanımlayarak, onun alandaki evime istediği gibi girip çıkabileceğini söyledim; bir yanlışa yol açmamak için de, Hyde kişiliğimle eve gelerek kendimi onlara tanıttım. Sonra senin o karşı koyduğun vasiyetnameyi hazırladım. Dr. Jekyll'ın kişiliğindeyken bana bir şey olursa, yaşamımı, hiçbir parasal zararım olmaksızın Edward Hyde'ın kişiliğinde sürdürecektim. İşi her yönden sağlama bağladıktan sonra, durumumun getirdiği sorumsuzluktan yararlanmaya başladım.
Eski zamanlarda insanlar, cinayet işlemek istediklerinde, kendi kişilik ve ünlerine zarar gelmemesi için adam tutarlarmış. Bu işi sırf zevk için yapanların ilki ben oldum. Saygın bir insan olarak, yüksek konumdaki insanların evlerine girip çıkmaya başlamıştım; sonra bir an içinde, tıpkı bir öğrenci gibi, bu toplumsal sorumluluklardan sıyrılıp özgürlük denizine dalan ilk insan da ben oldum. İkinci kişiliğimi kimse bilmediğinden, tam bir güvenlik içindeydim. Düşün bir kez! Dünyada böyle bir kimse yoktu! Laboratuvar kapısından içeri dalarak, her zaman hazır bulundurduğum ilacı karıştırıp bir yudumda içmek için, bir iki saniye yetiyordu.
«   01   ...    33   34   35   36   37   38   39   40   41   42   43   44   45   46   47   48   49   50   »