Çobanın biri bir kurt yavrusu bulur, evine götürüp büyütür. Büyüdükten sonra da ona, o çevredeki sürülerden koyun çalmayı öğretir. Kurt o işi iyice kavradıktan sonra der ki: “Bana hırsızlığı kendin öğrettin; artık senin süründen de, boyuna koyun eksilirse şaşmazsın elbette!”
Doğuştan kötü olanlar bir de hırsızlığa, yağmacılığa alıştırılırsa yabancılardan çok kendi ustalarına hayınlık ederler.

Çobanın biri koyunlarını bir meşeliğe götürmüş, orada üstü palamut dolu bir meşe görmüş. Abasını ağacın altına yaymış, kendi de tırmanıp yemişleri silkelemiş. Koyunlar palamutları yerken dikkat etmemişler, abayı da yiyivermişler. Çoban ağaçtan inmiş, bir de bakmış ki abası yok. İşi anlamış, koyunlarına dönüp: “Sizi hayınlar! başkalarına giyinsinler diye yün verirsiniz, benim abamı elimden alırsınız!” demiş.
İnsanlar arasında da birçoğu yabancılara iyilik eder de en yakınlarına etmedikleri kötülüğü komazlar.

Çobanın biri davarlarını ağıla sokarken farkına varmamış, kurdu da içeri alıyormuş; köpeği görmüş, koşarak gelmiş: “Ne yapıyorsun? davarlarının sence hiçbir değeri yok mu ki kurdu ağıla alıyorsun?” demiş. Kötülerle birlikte yaşamak insanın başına türlü belalar getirir, ölüme bile neden olur.

Çobanın biri davarlarını köyden hayli uzağa götürürmüş. Adet edinmiş, köylüleri korkutmak için ikide bir: “Kurt geldi, davarlara saldırıyor!” diye bağırırmış; köylüler de korkar, koşuşup gelirler, kurt murt olmadığını görünce kızıp dönerlermiş. Bir gün sahiden kurt gelmiş, hem de bir kurt değil, birkaç tanesi birden gelmiş. Çoban avazı çıktığı kadar bağırmış, bağırmış, ama gene oyun ediyordur diye aldıran olmamış, kurtlar bütün sürüyü perişan etmişler.
Yalancı yalan söyler de ne kazanır? Bir daha doğruyu da söylese kimseyi inandıramaz. Bu masal onu gösteriyor.

Bütün tanrılar evlenmeye karar vermişler, her biri tanrıçalardan birini almış. Savaş tanrısının kısmetine de Yavuzluk tanrıçası düşmüş. Pek beğenmiş, çıldırasıya sevmiş. Bunun içindir ki nereye gitse yanından ayırmazmış.
Bir kentte ya da uluslararasında ne zaman bir yavuzluk olsa savaş da hemen arkasından gelir.

Irmağın biri sularının üzerinde bir öküz postu görmüş, adını sormuş. Post: “Benim adım Sert'tir” deyince ırmak hemen üzerine atılmış: “Ya adını değiştirirsin ya da şimdi seni yumuşatırım!” demiş. Nice sert, çalımlı yiğitleri de feleğin kahırları yumuşatıverir.
«   01   ...    52   53   54   55   56   57   58   59   60   61   62   63   64   65   66   67   68   69   »