Fakat ertesi gece dava görüldü ve San Giovanni günü, şafaktan biraz önce bu senyörün boğdurulduğu, pek sakin olarak öldüğü haber alındı. Cesedi, zaman yitirmeden, Katedral rahipleri ve Cizvit papazları eşliğinde, Katedral'e götürüldü. Halkın izlemesi ve deneyimsizlerin ibret alması için, bütün gün, kilisenin ortasında, bir masanın üstünde gösterildi.
Ertesi gün, vasiyetnamesinde söylediği gibi, cesedi Venedik'e götürülüp gömüldü.
Cumartesi günü, adamlarından ikisini astılar. İlk asılan ve başlıca adamlarından olan Furio Savorgnano idi; öteki de bayağı bir adamdı.
O yılın son gününden bir öncekine denk gelen pazartesi günü, içlerinde birçok soylu kimse olan on üçünü de astılar. Komutan Splendiano denilen bir tanesi ve Kont Paganello isimli diğer biri, alana götürülüp hafif kerpeten işkencesinden geçirildiler. Sonra, kafaları topuzla kırıldı; adeta diri diri parçalandılar. Bu adamlar soylu insanlardı, kötü yola sapmadan önce de çok zengindiler. Yukarda anlattığımız gibi Sinyora Vittoria Accoramboni'yi acımasızca öldürenin bu Kont Paganello olduğu söyleniyor. Bunun tersini söyleyenler, Prens Luigi'nin, yukarıda sözü geçen mektupta, işi kendi eliyle yaptığını kabul ettiğini söylüyorlar. Belki de bu, Vitello'yu Roma'da öldürttüğü zaman yaptığı gibi sırf övünmek ya da Prens Virginio Orsini'nin daha çok sevgisini kazanmak içindir.
Kont Paganello'yu, öldürücü vuruştan önce, o zavallı kadına yaptığı gibi kama kalbine dokunsun diye, sol memesinin altından bıçakla yaraladılar. Bundan dolayı, göğsünden oluk gibi kan aktı. Bu durumda yarım saatten çok yaşadı, herkes son derece şaştı. Çok güçlü görünen, kırk beş yaşında bir adamdı.
Geri kalan on dokuz kişiyi yortuya rastlamayan ilk gün öbür dünyaya yollamak için, darağaçları hâlâ duruyor. Fakat cellât son derece yorgun, halk da bu kadar ölü gördüğünden dolayı kendinden geçmiş bir durumda olduğundan, idamları iki gün geri bıraktılar. Prens Luigi'ye bağlı insanlardan, yalnızca, kâhyası Senyör Filenfi'nin ayrı tutulması olasılığı vardır. Bu adam, olayla hiçbir ilgisi bulunmadığını kanıtlamak için yırtınıp duruyor ve bunu kanıtlaması da kendisi için, gerçekten önemli bir şey.
Padova kenti halkının en yaşlıları içinde bile hiç kimse bu kadar adil bir kararla, bir defada bu kadar çok insanın öldürüldüğünü anımsamıyor. Bu senyörler (Venedik senyörleri) en uygar ulusların gözünde, iyi bir ün ve ad kazandılar.
(Başka bir el tarafından eklenmiştir.)
Kâtip ve kâhya Francesco Filenfi on bir yıl hapis cezası aldı. Yalnızca Onorio Adami de Fermo ve diğer iki kişi daha birer yıl hapis cezasına çarptırıldılar; öteki yedi kişi, ayaklarına bukağı vurulmak koşuluyla küreğe mahkûm edildiler, yedi kişi de serbest bırakıldı.
CENCILER
(1599)
AÇIKLAMA
Stendhal, 28 Mart 1833 tarihinde M. di Fiore'ye yazdığı mektupta diyordu ki: “Bu öykülerimin yalnızca bir tanesi Paris'te bilinmektedir: Beatrice Cenci'nin ölümü. Korkunç, acıklı bir olayın bu genç kahramanı, edebiyatı, birçok kez ilgilendirmiştir. Tam da 1833'te, Adolphe de Curtine'in, Porte-Sainte- Martin tiyatrosunda, yarı klasik Beatrice Cenci trajedisi yalnızca bir kez oynanmıştı. Daha 1819'da, Shelley, Cenciler adında, beş perdelik bir trajedi yazmıştı. (Prenses Metchevsky, 1833'te bu trajedinin Fransızca bir çevirisini yayımlamıştır.)
«   01   ...    05   06   07   08   09   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22   23   24   25   ...    61   »