Bu kitabın hazırlanmasında Mozart Prag Yolunda'nın M.E.B. Alman Klasikleri dizisinde yayınlanan ilk baskısı temel alınmış ve çeviri dili günümüz Türkçesine uyarlanmıştır.
Çevirenler: Erol Güney - Orhan Veli Kanık - Oğuz Peltek
Yayına hazırlayan: Egemen Berköz
Dizgi: Yeni Gün Haber Ajansı Basın ve Yayıncılık A.Ş.
Baskı: Çağdaş Matbaacılık Yayıncılık Ltd. Şti.
Ocak 1999

Gottfried Keller bir yazısında Eduard Mörike'nin kişiliğini: “Horatius'un (1) ve Şıvab'lı (2) kibar bir hanımın oğlu” sözleriyle tanımlamıştır. - Gerçekten de bu ozanın özelliği bundan daha iyi belirtilemezdi. O, dünyada klasikle doğal - gizemli arasında yurdunu bulmuştu; titreşim ve bislerden fırsat buldukça hastalıklıya kadar giden bir ince duyuş. İşte onun liriğinin ve öykülerinin olgunlaştığı besi toprağı buydu. Sonuçta, onun yarattığı yapıtlarda, kendisini bizzat doğanın bir parçası gibi gösteren şaşmaz bir hava vardı.
Herhalde böylesine ince dokunmuş bir sanat yaratılışının dış dünyada güçlüklerle karşılaşmış olmasına şaşmamalı. Çok doğal olarak, Mörike'nin bir kentli olarak geçirdiği yaşam bir başarı olmaktan çok uzaktır. Eduard Mörike 8 Eylül 1804'te Stuttgart yakınlarındaki Ludwigsburg'da bir hekimin oğlu olarak dünyaya geldi. 1822 - 1826 arasında Tübingen vakfında din bilim okudu. Şiirlerinin Peregrinası ve usta işi romanı Maler Nolten'deki Elisabethi olan Maria Mayer'le karşılaşması bu öğrencilik dönemine rastlar. Mörike, bu karşılaşmadan derin bir biçimde etkilenmişti. Sonra yaklaşık sekiz yılını Şıvab köylerinde papaz yardımcılığı yaparak geçirdi, sonunda 1834'te Cleversulzbach'da papaz oldu. Fakat hiç sevmediği bu görevden bıkarak daha 1843 yılında emekliye ayrıldı. Mergentheim'da birkaç yıl boş oturduktan sonra 1851'de Stuttgart'ta Katharin vakfında, ancak pek az zamanını dolduran bir edebiyat öğretmenliği görevi aldı, arkasından evlendi. 1866'da bu işini de bıraktı. Evliliği pek mutlu değildi, sonunda eşlerin ayrılmasıyla bitti. Mörike ömrünün son yıllarını Lorch ve Nürtingen'de darlık içinde geçirdi ve en sonunda yine Stuttgart'a döndü. Ölüm döşeğinde karısıyla barıştığı halde 4 Haziran 1875'te yaşama gözlerini yanında kimse olmaksızın kapamıştır.
Mörike'nin değeri ancak ölümünden sonra anlaşıldı; özellikle Schumann, Robert Franz, Brahms ve Hugo Wolf'un seslendirdiği şiirleri onu halka mal etti. Yaşamda olduğu sırada değerini bilenler yalnızca onun genişçe dost çevresi olmuştu. Bu çevrede David Friedrich Straus, Friedrich Theodor Vischer, Wilhelm Waiblinger, Theodor Storm, Moritz von Schwind ve Paul Heyse gibi ülkesinin en seçkin insanları vardı. Bu kişilerle olan dostluğu ve mektuplaşmaları Mörike'nin yaşadığı yaşama pek az ışık tutar - o yaşam ki, görünüşe bakılırsa, pek dar bir çevre içinde geçmiştir. Mörike, birkaç kısa yolculuğun dışında Şıvab ülkesinden hiç ayrılmamıştır; ancak o zaten büyük bir çevreye gereksinim duymadı, çünkü kendi içinde zengin bir dünya taşıyordu, bu dünya en çok onun şiirlerinde temiz ve açık bir biçimlenmeye ulaşmıştır. Goethe'den sonra en büyük lirik ozan olduğu yolundaki ününü bu içten ve derin ruh zenginliği sayesinde kazanmıştır.
Şiirlerinin sevimliliği, sessiz karamsarlığı ve şakacı rahatlığı kitaplarında da yer alır.
«   01   02   03   04   05   06   07   08   09   10   11   ...    39   »