Doğru işitip işitmediğinden kuşkulanarak genç kız giysisinin göğsündeki gülü çıkarıp nişanlısının eline verdi. Jimmy çiçeği iç cebine attıktan sonra ceketini atıp kollarını sıvadı. Böyle yaparak Ralph D. Spencer, Jimmy Valentin'e dönmüş oldu.
- Kapıdan çekilin, diye kısaca buyurdu.
Valizini masanın üzerine koyarak açtı. O dakikadan başlayarak çevresindekileri unutmuş gibiydi. Parlak acayip aygıtları birer birer çıkarıp düzenli bir biçimde dizerken, çalışırken hep yaptığı gibi kendi kendine alçaktan bir ıslık tutturdu. Çevresindekiler derin bir sessizlik içinde, oldukları yerde mıhlanmış, büyülenmiş gibi bakıyorlardı.
Bir dakika içinde Jimmy'nin burgusu çelik kapıya kolayca işlemeye başlamıştı. On dakikada kendi soygunculuk rekorunu kırarak sürgüleri çıkarıp kapıyı açtı.
Agatha baygın, fakat sağ esen annesinin kollarına alındı.
Jimmy ceketini giyerek parmaklıkların arasından geçip kapıya doğru yürüdü. Bu arada bir zamanlar pek alışkın olduğu bir sesin uzaklardan “Ralph” diye bağırdığını işitir gibi oldu.
Fakat kuşkuya kapılarak durakladı.
Kapıda iri yarı bir adamla karşılaştı. Aynı acayip gülümseyişiyle:
- Merhaba. Ben, sonunda geldin, buldun değil mi? Haydi gidelim. Artık bundan sonra ne olursa olsun umurumda değil, dedi.
Bu söz üzerine Price pek acayip bir davranışta bulundu.
- Yanılıyorsunuz Mister Spencer, ben sizi tanımıyorum. Arabanız dışarda bekliyor, buyurun; diyerek döndü. Ters yönde yürüdü gitti.
«   01   ...    44   45   46   47   48   49   50   51   52   53   54   »