göklerden bir haberci bana ejderhayı bir bakirenin yenebileceğini, bu bakirenin de ben olduğumu bildirdi.“
“Sana esin geldiğini nasıl kanıtlayabilirsin?” diye sordu Mael.
“Kanıtı benim işte” dedi Pembekız.
“Vücutlarına mühür koyanların gücünü bilmiyor değilim” dedi Penguenlerin havarisi. “Fakat gerçekten söylediğin gibi misin?”
“Bunu, etkisini görünce anlarsınız” diye karşılık verdi Pembekız.
Keşiş Regimental yaklaşıp söze karıştı:
“En iyi kanıt budur” dedi. “Sultan Süleyman şöyle demişti: 'Üç şeyin izini bilmek, zor, dördüncüyü bilmek olanaksızdır. Bunlar, yılanın taş üzerindeki, kuşun havadaki, geminin denizdeki ve erkeğin kadındaki izidir.' Bu konuda uzman olduklarını söyleyen ebe kadınlara katılmıyorum. Pederim, bana inanıyorsanız, dindar Pembekız için onlara başvurmazsınız. Hem onlar görüşlerini bildirseler de, fazla bir bilgi edinmiş olmayacaksınız. Bakirliği kanıtlamak onu korumaktan çok daha zordur. Plinus bize tarih kitabında bu tür işaretlerin belirleyici olmaktan uzak ve asılsız olduğunu söylüyor. (4) Vücudunda kırk türlü şehvetin izini taşıyan bir kadın meleklerin gözünde temiz olabildiği gibi, ebelerin yaprak yaprak inceleyip temiz dedikleri başka biri bu görünüşünü tıbbın inceliklerine borçlu olabilir. Şu gördüğünüz kızın bakire olduğuna inanmasam, elimi ateşe sokardım.”
Keşiş böyle rahat konuşabiliyordu çünkü Şeytandı. Bunu bilmeyen yaşlı Mael Pembekız'a sordu:
“Kızım, sizi yiyecek kadar vahşi olan bu hayvanı nasıl alt edebileceksiniz?”
Bakire yanıt verdi:
“Yarın, ey Mael, gün doğarken halkını Gölgeler Kıyısı'na uzanan düzlükteki kayaların önüne toplayacaksın. Yalnız dikkat et, kimse kayalıklara yaklaşmasın, yoksa canavarın ateşten soluğuyla yanarlar. Ejderha kayalıklardan çıktığında boynuna kemerimi bağlarım ve onu uysal bir köpek gibi getiririm.”
“Yanında yiğit bir adam da bulunsa ve sen bağladıktan sonra onu öldürse daha iyi olmaz mı?” diye sordu Mael.
“Doğru söyledin, ey aziz: Ejderhayı Kraken'e götürürüm, o da çelik kılıcıyla onun boğazını keser. Şunu bilin ki öldüğünü sandığınız soylu Kraken yaşıyor ve ejderhayı öldürmek için Penguenlerin arasına dönecektir. Canavarın yediği çocuklar da onun karnından çıkacaklar.”
“Ey bakire” diye haykırdı Mael, “bu söylediklerin insan gücünü aşıyor, sanki bir tansık.”
“Tam üstüne bastın” diye yanıt verdi Pembekız. “Ey Mael, bana gelen tanrısal esinde, onları kurtardığı için Penguen halkının Kraken'e her yıl üç yüz tavuk, on iki koyun, iki sığır, üç domuz, 1800 teneke buğday ve mevsim sebzeleri vermeleri buyuruldu. Ayrıca, canavarın karnından çıkacak çocukların da yaşamı boyunca Kraken'in hizmetine verilmesi öngörüldü.
Eğer Penguen halkı bu buyrukları yerine getirmezse, çok geçmeden adaya daha tehlikeli yeni bir ejderha gelecektir. Benden söylemesi.”

Penguen halkı yaşlı Mael'in çağrısıyla Gölgeler Kıyısı'nda toplandı. Gece boyunca kayalıkların önünde, aziz adamın çektiği çizginin berisinde canavarın soluğundan korunmuş olarak beklediler.
Gecenin örtüsü toprağın üzerinden henüz kalkmamıştı ki, boğuk bir haykırışla birlikte kayaların arasından ejderhanın pek seçilemeyen görüntüsü belirdi. Bir yılan gibi kıvrılarak ilerleyen gövdesi on beş ayak boyundaydı. Onu gören kalabalık büyük korkuyla geri kaçtı. Sonra, bütün bakışlar Pembekız'ın üzerine çevrildi. Genç kadın beyaz giysileriyle şafakta pembe bir görüntü alan süpürge otlarının üzerinde ilerledi. Çevik fakat kibar adımlarla yaratığın üstüne yürüyünce hayvan alevler içindeki ağzını açıp acıyla böğürdü. Penguenlerin arasından dayanılmaz bir korku ve acıma çığlığı yükseldi. Fakat bakire kız belindeki kenevir kuşağı çıkarıp ejderhanın boynuna geçirdi ve seyircilerin alkışları arasında, uslu bir köpek gibi yedeğine alıp yürüdü.
Düzlükte epey yol almıştı ki Kraken parlak kılıcıyla ortaya çıktı. Onun öldüğünü sanan halk şaşkınlık ve sevinç çığlıkları attı. Kahramanımız hayvanın üzerine atılıp devirdi ve kılıcıyla karnını deşti. Hayvanın
«   01   ...    17   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27   28   29   30   31   32   33   34   35   36   37   ...    44   »