kabul edilmesini ya da ne kendilerine pay çıkarmayı, ne de doğru olup olmadığını düşünmeksizin bu eleştirileri çürütmek amacı dışında, kitaplarının içindekilerle artık ilgilenmez olurlardı. Bense, öğrenmeyi başkalarına öğretmek için değil, kendimi bilmek için istedim; insanlar arasında yaşarken öğrendiklerimden hiçbiri yoktur ki ömrümün sonuna dek yaşamaya yargı giyeceğim bir adada dahi heves etmeyeceğim bir şey olsun. Yapmak istediğimiz şeyler en çok inanmamız gerekenlere bağlıdır; doğanın asıl gereksinmeleriyle ilgili olmayan konuların tümünde de davranışlarımıza egemen olan, düşüncelerimizdir. Yaşamımı nasıl yöneteceğimi her zaman benimsediğim bu kurala dayanarak düşünürken, yaşamın amacını ve anlamını araştırarak yeryüzünde becerikli olamamamın avuntusunu, bu amacı anlamaktan vazgeçmek gerektiği düşüncesinde buldum.
Ahlak ve din kurallarına saygılı bir aile içinde doğup, akıllı, dindar bir rahibin yetiştirdiği bir insan olarak ben, küçük yaştan beri, şimdiye dek büsbütün unutmadığım inançlar ve ilkelerle büyüdüm. Henüz çocukken, kendi başıma kalmış, sevilmenin çekiciliğini tatmış, umutla aldanmış, zorunlukları duyumsamışken Katolik oldum; ama, her zaman Hıristiyan kaldım; çok geçmeden, alışkanlığa uyarak, yeni dinime içtenlikle bağlandım. Bayan de Warens'ın bana öğrettikleri ve verdiği örnekler, bu bağlılığımı daha da artırdı. Gençliğimin en güzel dönemini geçirdiğim köy yaşamının yalnızlığı ve bütün benliğimle duyduğum kitap tutkusu; sevmek konusundaki doğuştan gelen yeteneğimi, o gençlikte daha çok büyüttü ve bana Fénelon'unkine yakın bir sofuluk verdi. Yalnızlık köşesinde düşünme, doğanın incelenmesi, evreni gözlemleme, yalnız yaşayan bir insanı, her zaman, nesnelere ve yaratana doğru atılmaya, her gördüğünün amacını, her duyduğunun nedenini tatlı bir kaygıyla araştırmaya iter. Talih beni yeniden dünya kasırgasına yuvarlayınca, yüreğimi oyalayacak hiçbir şey bulamadım. Boş zamanlarımın tatlı anısı, elimin altında bulanan ve beni yüksek görevlere, servete götürebilecek araçlara karşı ilgisizliğe yöneltti; bunlardan nefret bile ettirdi. Karmaşık isteklerimin kararsızlığı içinde az umdum ve daha az kazandım; ama, umutla yaşadığım günlerde bile, aradığımı sandıklarımın hepsine kavuşsam da yüreğimin ne olduğunu bilmeksizin susadığı mutluluğu bulamayacağımı duyumsadım. Böylelikle, beni dünyadan bezdiren yıkımlarımdan önce de, her şey beni bu dünyanın ilgilerinden sıyrılmaya itiyordu. Yoksullukla zenginlik, bilgelikle sapkınlık arasında bocalayarak, yüreğimde hiçbir kötü eğilim bulunmadığı halde, alışkanlıktan ileri gelmiş kötü huylar taşıyarak, aklımın koyduğu ilkelere dayanmaksızın gelişigüzel yaşayarak, görevlerimi aşağı görmeksizin unutarak, ama çoğu kez onları kestiremeyerek kırk yaşıma geldim.
Gençliğimden beri bu yaşı, başarılı olma çabalarımın ve her türlü iddialarımın son aşaması saymış ve bu yaşa gelir gelmez, ne durumda olursam olayım, o durumdan çıkmaya uğraşmayarak, geleceği düşünmeksizin, günü gününe yaşamaya karar vermiştim. O an gelince kararımı güçlük çekmeksizin yerine getirdim. Bu sıralarda yaşamım az çok durulmaya yüz tuttuğu halde, bundan da, üzülmek şöyle dursun gerçek bir sevinçle vazgeçtim. Bu aldanışlardan ve boş umutlardan kurtulunca kendimi artık asıl zevkim ve eğilimim olan ilgisizliğe ve kafa dinçliğine bıraktım. Süslenmekten de vazgeçtim; ne kılıç taşıyacaktım ne saat, ne beyaz çorap, ne de yaldız ve takma saç. Başımda sıradan bir peruk, üzerimde basit ve kaba bir çuha olacaktı; üstelik, veda ettiğim şeylere değer veren tutkularla istekleri yüreğimden koparıp atmıştım. O tarihte yaptığım ve uzmanı olmadığım işi de bırakarak öteden beri zevk duyduğum bir uğraşa, yani sayfası şu kadara beste yazmaya başladım.
Bu yaşamımı düzenleme işini bununla bırakmadım. Büsbütün acı da olsa daha ileri ve başkalarının gözünde daha gerekli bir karara varıp, bir seferde kesip atmak kararlılığıyla yaşamımı, ölürken görmek istediğim gibi düzenleyerek bir öz-hesaplaşmaya girdim.

«   01   02   03   04   05   06   07   08   09   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20   ...    49   »