Ruhum beni uzaklaştırmıştı; ancak her şey beni ona yönelttiği için, ona dönmem gerekti. Bu dönüş, yazgıma kesin biçimi verdi. Ruhuma kavuşmadan çok önce, onun için ve onda yaşıyordum. Birlikte ne rahat, ne güzel günler geçirecektik! Böylelerini tatmadık değil, ama pek kısa oldu; arkasından da neler geldi! Engelsiz, karışıksız olup gerçekten yaşadım diyebileceğim kısa dönemi neşe ve zevkle anımsamadığım gün yoktur. Vespasidnus döneminde azledilerek son günlerini kırlarda geçiren komutan gibi, “yeryüzünde yetmiş yıl geçirdim; yedisini yaşadım,” diyebilirim. Bu kısa ve ama değerli dönem olmasaydı kendim için karar veremezdim. Çünkü, ömrümün öteki bölümünde uysallığım ve yumuşaklığım yüzünden başkalarının tutkuları ve yükselmeleriyle öylesine şuraya buraya çekildim, atıldım ki, böyle fırtınalı bir yaşamda her şeye boyun eğmem dolayısıyla, kendi davranışlarımda istemimin payını belirleyebilecek durumda değilim. Ancak, tatlı ve incelikli bir kadının aşkıyla o birkaç yıl istediğimi yaptım, istediğimi aldım ve onun gösterdiği örnekten, verdiği dersten yararlanarak, boş zamanlarımı henüz sıradan ve genç ruhuma, kendisine en çok yaraşan ve o günden beri koruduğu biçimi verebildim. Yalnızlık ve kendi kendimle hesaplaşma zevki yüreğimde, onu beslemek için yaratılmış sevgi duygularıyla birlikte doğdu. Gürültü onları sıkar ve boğar, sessizlikse canlandırıp coşturur. Sevmek için kendimi dinlemeye gereksinmem var. “Anne”yi köyde yaşamaya yüreklendirmiştim. Bir koyağın yamacındaki eve sığınmıştık; ancak orada, dört beş yıl, bugünkü ürkünç talihimi unutturan bir yüzyıllık mutluluk yaşadık. Gönlüme göre bir dost aramıştım; bu dost, oydu. Köyde yaşamak istemiş ve muradıma ermiştim. Kimseye bağlı olmaya katlanmazdım; işte özgürdüm; özgür olmaktan da daha çok bir şeydim: Çünkü yalnızca kendi sevgilerime bağlı olduğum için istediğimi yapıyordum. Zamanım hep, ya aşkıma ya da kır işlerime ayrılmıştı. Böyle güzel bir yaşamın sürmesinden başka bir şey dilemiyordum. Tek korkum uzun sürmemesiydi. Durumumuzun doğal olmayışıysa, bu korkunun esaslı olduğunu gösteriyordu. Bunun içindir ki kaygımı gidermek, etkilerini önlemek çarelerini de aramaya koyuldum. Hüner ve beceri zenginliğinin düşkünlüğe karşı en güvenli çare olduğunu düşünerek, kadınların en iyisine, ondan gördüğüm yardımı, günün birinde (hâlâ gücüm yeterse) yetiştirmeye hazırlanmak için bütün boş zamanlarımı bu amaca ayırmaya karar verdim.
«   01   ...    39   40   41   42   43   44   45   46   47   48   49   »