Radda delikanlıya bakmadı bile. Zobar, rüzgârın biçtiği bir ağaç gibi sendeledi; yarı hıçkırarak, yarı gülerek yere kapaklandı.
Lânet olası Radda, delikanlıyı böylesine yiyip bitirmişti işte. Onu güçlükle kendine getirebildim.
Tüh! Hangi şeytan ister insanların acı çekmesini? İnsan yüreğinin acıdan yırtıla yırtıla inlediğini işitmekten kim hoşlanır? İşin yoksa, düşün artık!…
Obaya döndüm, olup bitenleri yaşlılara anlattım. Düşünüldü, işin nereye varacağını beklemeye karar verildi. Sonra ne oldu bak: Akşamüstü hepimiz ateşin çevresinde toplandığımızda Loyko da geldi. Bir gece içinde korkunç kötülemiş, zayıflamıştı. Çökük gözlerini yere indirdi, kimsenin yüzüne bakmadan şunları söyledi:
“- Bakın ne oldu arkadaşlar: Bu gece yüreğimi gözledim; eski, özgür hayatıma yer bulamadım onda… Orada sadece Radda yaşıyor, hepsi bu! İşte o, güzel Radda, bir çariçe gibi gülümsüyordu! Özgürlüğünü benden daha çok seviyormuş. Bense onu özgürlüğümden daha çok seviyorum. Ona varasıya kadar, bir şahinin ördeklerle oynaması gibi kızlarla oynayan yiğit Loyko Zobar'ın onun güzelliği karşısında nasıl boyun eğdiğini göresiniz diye emrettiği üzere hepinizin önünde Radda'nın ayaklarına kapanmaya karar verdim. Sonra benim karım olacak, beni öylesine sevip okşayacak ki, içimden sizlere şarkı söylemek gelmeyecek artık. Yok olan özgürlüğüme yanmayacağım! Öyle değil mi Radda?”
Delikanlı gözlerini kaldırarak kuşkuyla Radda'ya baktı. Kız hiçbir şey söylemeden başını sertçe salladı, eliyle ayaklarını gösterdi. Bizler, taş kesilmişçesine bakıyorduk. Hattâ, Loyko Zobar'ın -bu kız Radda bile olsa- bir kızın ayaklarına kapandığını görmemek için çekip bir yerlere gitmek istiyorduk. Yürekler acısı bir şeydi bu.
Radda:
“- Haydi!” diye bağırdı Zobar'a.
Delikanlı:
“- Dur bakalım, acele etme, istediğin olacak. Bıkacaksın hattâ…” diyerek güldü. Sanki gülmedi de, bir çelik çınladı sanırsın. Sonra bize dönerek:
“- İşte her şey tamam arkadaşlar!” dedi. “Ne kalıyor geriye? Radda'nın yüreği bana söylediği gibi sağlam mı gerçekten? Geriye bunu denemek kalıyor sadece. Kusura bakmayın kardeşler, ben de bunu deneyeceğim şimdi!”
Biz daha onun ne demek istediğini anlayamadan, Radda'nın yerde yattığını görmemiz bir oldu. Zobar'ın sapına kadar saplanmış eğri bıçağı göğsünde sallanıyordu. Donakaldık.
Radda bıçağı çekip çıkardı, bir yana fırlattı, kara saçlarının bir tutamını göğsüne bastırdı ve gülümseyerek; gür, açık bir sesle:
“- Elveda Loyko! Böyle yapacağını biliyordum!…” dedi ve öldü…
Görüyor musun kızı şahinim? Yalanım varsa Allah belamı versin! Böylesine iblis bir kızdı!
Loyko bozkıra dönerek:
«   01   ...    03   04   05   06   07   08   09   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22   23   ...    68   »