Ana Sayfa » Rus Edebiyatı Klasikleri » Ana : 262


ANA

MAKSİM GORKİ


Genç gözler coşkuyla bakıyordu Ana'ya.
Göğsüne bir darbe yiyip sendeledi, sıranın üzerine çöktü. Başlar üstünde jandarmaların elleri sallanıyordu. Adamları yakalarından, omuzlarından tutup bir kıyıya itiyor, şapkalarını kapıp uzağa fırlatıyorlardı. Ana'nın gözleri karardı, yer
sallandı. Gelgelelim tuttu kendini, gücü yettiğince bağırdı: «Halk tüm gücünü tek bir güç halinde birleştirmen!» Jandarmalardan birinin iri, kırmızı eli boynundan yakalayıp sarstı.
«Kapa çeneni!»
Ensesi duvara çarptı. Korku bürüdü yüreğini. Ama içinde yanan ateş, korkusunu dağıttı. «Yürü!» dedi jandarma.
«Hiç bir şeyden korkunuz olmasın! Bir ömür boyu çektiğiniz çileden beteri yoktur…» «Sus diyorum sana!»
Jandarma kolundan tutup kabalıkla çekti. İkinci bir jandarma öbür kolundan yakaladı, sürükleyip götürdüler.
«… Her gün yüreğinizi kemiren, göğsünüzü kurutan bu çile…»
Sivil polis, Ana'nın üstüne yürüdü, yumruğunu sallayarak bağırdı:
«Susacak mısın, kahpe!»
Pelageya'nın gözleri büyüdü, ateş saçtı, çenesi titredi. Dizlerini bükerek sürükleyenlere karşı direndi. «Dinlen bir ruh öldürülemez…» «Köpek!»
Sivil polisin yumruğu Ana'nın suratına indi. Hınçlı bir ses işitildi:
«Haketti bunak karı!»
Ana'nın gözlerinde şimşekler çaktı, siyah kırmızı bir perde kör etti onu bir an, kanın tuzlu tadı doldu ağzına. Çevreden yükselen haykırışlarla kendine geldi. «Vurmayın!» «Hey! Çocuklar!» «İtoğlu it!» «Vur kafasına!» «Akıl, kanla boğulmaz!»
Boynundan, sırtından itiyorlar, omuzlarına, başına vuruyorlardı. Her şey sallanıyordu, haykırışlar, çığlıklar, düdükler girdabında siliniyordu. Sağır olmuş gibiydi. Soluğu tıkanıyordu. Yer kaydı ayakları altından. Dizleri büküldü. Vücudu duyduğu acılardan titredi, ağırlaştı, sallandı. Dermanı kesiliyordu. Ama gözleri, hâlâ çakmak çakmaktı; çevresinde yiğitçe parlayan bir sürü başka göze takılıyordu. Bu parıltıyı iyi bilirdi ve severdi de.
Kapıya doğru ittiler onu. Bir elini kurtarıp pervazı yakaladı, asıldı, direndi:
«Gerçeğin ateşi kan deryalarında bile söndürülemez…»
Eline vurdular.
«Çılgınlar! Bu yaptığınız size ancak kin kazandırabilir. Ve bu kin boğacaktır sizi!»
Bir jandarma boğazına sarıldı, sıktı.
Bir hırıltı çıktı Ana'nın boğazından:
«Zavallılar…»
Bir hıçkırık karşılık verdi.
«   01   ...    52   53   54   55   56   57   58   59   60   61   62   63   64   65   66   67   68   69   70   71   72   ...    262   »