«Açmayın! Jandarmalarsa eğer siz beni tanımıyorsunuz… Yanlış eve geldim, rastlantıyla girdim içeri, düşüp bayıldım, beni soydunuz, ve kitapları buldunuz… Anlıyor musunuz? Tamam mı?»
Ana duygulandı:
«Sevgili yavrucuğum,» dedi, «ne yararı var bunun?» «Durun bakayım!..» Sandrin kulak kabarttı:
«Bana öyle geliyor ki… Yegor bu…»
Oydu. Yorgunluktan yıkılıyordu. Sırılsıklamdı:
«Aman şu güzel semavere bakın!» diye haykırdı.
«Dünyada bundan daha iyi şey yok, Ana! Erken gelmişsin, Sandrin…»
Kısık sesi daracık mutfağı dolduruyordu. Ağır pardö-süsünü yavaş yavaş çıkarıyor, bir yandan da hiç durmadan konuşuyordu:
«Bu kız var ya, Ana, resmî makamların hiç hoşlanmadıkları bir küçükhanım; Hapishanede gardiyanın biri kendisine hakaret etti diye açlık grevine başlamış, kendisinden özür dilemedikçe yemek yemeyeceğini, açlıktan öleceğini bildirmiş. Sekiz gün ağzına bir lokma bile koymamış. Az kalsın tabutu çıkacaktı hapisten. Nasıl? Ee, benim göbeğimi nasıl buluyorsunuz?»
Hem çenesini işletiyor, hem de kısa kollarıyla aşırı sarkık göbeğini tutuyordu. Odaya girip kapıyı kapadı.
Ana şaşkın şaşkın:
«Nasıl olur! Sekiz gün bir şey yemediniz mi?» diye sordu.
Genç kızın üşümesi hâlâ geçmemişti. Omuzlarını sarsarak cevap verdi:
«Benden özür dilemesi gerekiyordu!»
Soğukkanlılığı ve kırılmaz inadı Ana'da olumsuz bir etki uyandırdı. «Demek bunun için!..» diye düşündü. Sitemli bir sesle:
«Ya ölseydiniz?» diye sordu.
Sandrin zayıf bir sesle:
«Ne yapalım!» dedi. «Ama sonu sonuna özür diledi ya ona bakın! Yapılan hakareti bağışlamamak gerek.» Ana.ağırağır:
«Eveeeet,» dedi. «İyi ama biz kadınlar ömür boyunca hakaret görürüz…»
Yegor kapıyı açıp haber verdi:
«Yükümü boşalttım! Semaver hazır mı? İzninizle ben getireyim.»
Semaveri “kaptı, ekledi:
«   01   ...    47   48   49   50   51   52   53   54   55   56   57   58   59   60   61   62   63   64   65   66   67   ...    262   »