Ana Sayfa » Rus Edebiyatı Klasikleri » Ana : 14


ANA

MAKSİM GORKİ


«Gördünüz mü işte, tanışmış olduk şimdi…» Ana hafifçe iç geçirdi: «Evet,» dedi,
Ve gülümseyerek genç kızı süzmeye başladı. Küçükrusyalı, kızın soyunmasına yardım etti. «Soğuk mu?»
«Evet, kırlar çok soğuk. Rüzgâr var…»
Sesi pürüzsüz, ağzı küçük ve etliydi. Tümüyle tombul ve körpe bir kızdı. Mantosunu çıkardıktan sonra soğuktan kızarmış küçük elleriyle pembe yanaklarını hızlı hızlı ovdu ve hemen odaya girdi. Potinlerinin topukları tahta döşemede takırdıyordu. Ana:
«Lastik çizmesi yokmuş!» diye düşündü.
Genç kız tir tir titriyordu. Sözcükleri uzatarak:
«Eveeet…» dedi. «Dondum vallahi!»
Ana mutfaÄŸa doÄŸru giderek:
«Size hemen bir çay hazırlayayım,» dedi telâşla. «Isınırsınız.»
Genç kızı çoktandır tanıyor ve müşfik bir anne gibi seviyordu sanki öyle bir duyguya kapılmıştı. Mutfaktan, odada konuşulanlara gülümseyerek kulak kabarttı.
«Neşeli görünmüyorsunuz, Nakhodka 1)!»
Küçükrusyalı alçak sesle:
«Şöyle böyle…» diye karşılık verdi. «Bu dul kadının gözleri keskin, belki anamın gözleri de bununki gibi diye düşünüyordum. Ben sık sık anamı düşünürüm de… ve bana hep sağmış gibi gelir…»
«Öldüğünü söylerdiniz ya?»
«Hayır, ölen analığım, beni evlâtlık edinen kadın. Ben gerçek anamdan sözediyorum. Kiev'de bir yerde dilendiğini. Ve de votka içtiğini… Ve sarhoş olunca polislerin onu dövdüklerini düşünürüm.»
Ah! Zavallı adam!' diye düşündü ana, ve içini çekti.
Nataşa, çabuk çabuk, ateşli ateşli ama sesini yükseltmeden konuştu. Sonra, Küçükrusyalının sesi yeniden çınladı:
«Siz daha genceciksiniz, arkadaş, fazla geçim sıkıntısı çekmediniz. Bir çocuk dünyaya getirmek kolay değil, onu iyi yetiştirmek daha da zor…»
'Bak hele!' dedi ana içinden., Küçükrusyalıya biriki tatlı söz söylemek isterdi. Ama kapı açıldı, Nikolay Vesovşikov ağır adımlarla içeri girdi. Koca hırsız Danilo'nun oğlu, tüm mahallede yabani olarak tanınırdı. Daima insanlardan kaçardı. Somurtkandı. Toplumla bağdaşmaz yaradılışı yüzünden onunla alay ederlerdi. Pelageya şaşkınlıkla sordu:
«Ne istiyorsun, Nikolay?»
Nikolay, elmacık kemikleri çıkık çopur yüzünü geniş avucuyla sildi, boğuk bir sesle:
«   01   ...    04   05   06   07   08   09   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22   23   24   ...    262   »   

1) Anası babası bilinmeyen «bulunmuş» çocuk demektir, (ç.n.)