Ribin:
«Hepimiz aynı kanıdayız!» dedi. Müdür, Sizov'a döndü. «Ya siz, aslanım?» dedi.
«Ben de, o bir kapiği kesmemenizi rica ediyorum.» Ve Sizov, çekingen bir gülümseme ile başını yeniden
eÄŸdi.
Müdür, gözlerini ağır ağır kalabalığın üzerinde gezdirdi, omuzlarını silkti. Sonra Pavel'i tepeden tırnağa süzerek:
«Sanırım siz oldukça kültürlü bir insansınız,» dedi. «Bunun yararlı bir önlem olduğunu siz de mi anlamıyorsunuz?»
«Eğer fabrika bataklığı kendi parasıyla kurutursa, bunu herkes anlar!»
Müdür dediğim dedik bir tavırla:
«Fabrika insancıl işlerle uğraşmaz!» karşılığını verdi. «Hepinize, hemen işe başlamanızı emrediyorum!»
Ve aşağı inmeye başladı. Ayakkaplarının ucuyla dikkatle yokladıktan sonra basıyordu demirlere. Kimsenin yüzüne bakmıyordu.
Bir hoşnutsuzluk uğultusu yayıldı kalabalıkta. Müdür durdu. «Ne oluyor?» diye sordu.
Herkes sustu. Yalnız bir ses yükseldi uzak bir yerden: «Git de sen çalış!»
Müdür, sözcüklerin üzerine basa basa:
«Eğer,» dedi, «bir çeyrek saat içinde işe başlamazsanız hepinize ceza kestiririm!»
Kalabalığı' yararak geldiği yerden geri döndü. Arkasından boğuk homurdanmalar yükseldi. Müdür uzaklaştıkça, haykırışlar da gittikçe şiddetlendi.
«Onunla konuşmaya gitsene!» «Kim takar bizim haklarımızı! Nasibimiz bu, işte!..» «Hey, avukat, ne yapacağız şimdi?» diye bağırıyorlardı Pavel'e.
«Konuşmasına iyi konuştun yas o gelince her şey mayna oldu!»
«Söyle bakalım, Vlasov, ne yapmalı?» Haykırışmalar gitgide kararlılık kazanıyordu. Pavel söze başladı:
«Arkadaşlar, o bir kapiği kesmekten vazgeçmedikçe, işi bırakmamızı öneriyorum…»
Coşkunluk adamakıllı sarıp sarmaladı kalabalığı.
«Sen bizi aptal yerine mi koyuyorsun?»
«Greve mi gideceğiz?»
«Hem de bir kapik için!»
«Ne olacak yani? Grev yapalım!»
«   01   ...    36   37   38   39   40   41   42   43   44   45   46   47   48   49   50   51   52   53   54   55   56   ...    262   »