«Peki, ne yapmalı, nasıl etmeli?» diye sordu.
Samoylov kapının eşiğinde dikildi:
Satıcı Maria Korsunov'la aranız iyi…»
«Evet, ne olacak?»
«Kendisiyle konuşun, o geçirebilir belki…»
Ana, eliyle olumsuz bir jest yaptı:
«Yok canım, gevezenin biri o, hayır, olmaz! Benim yaptığımı, evimizden çıktığını öğrenirler… Yok, hayır!»
Birden, aklına bir fikir gelmiş gibi, alçak sesle.
«Bana verin onları, bana!» dedi. «Bir yolunu bulurum ben. Beni yardımcı olarak almasını söylerim Maria'ya. Alt tarafı karnımı doyurmak için çalışmam gerek. Tamam yemekleri taşırım fabrikaya. Beceririm ben!»
Elleri göğsünde, dil döküyor, bu işi pekâlâ yapabileceğine, hiç belli etmeyeceğine yemin ediyordu. Muzaffer bir eda ile bağırdı:
«Görecekler, görecekler ki Pavel burada olmadığı halde, eli hapishaneden buraya kadar uzanıyor!»
Üçü birden coştular. Yegor gülümsüyor, ellerini kuvvetle oğuşturuyordu:
Mükemmel, Ana! Harikulade bir şey bu… bir bilseniz! Düpedüz harika bu!»
«Bu işi başarırsak, bir koltuğa uzanmış kadar keyifli olurum hapishanede,» dedi Samoylov ellerini oğuşturarak.
Yegor, nezleli sesiyle:
«Yaman bir kadınsınız siz!» diye bağırıyordu.
Ana gülümsedi. Aklı yatmıştı: broşürler fabrikaya sokulunca, müdüriyet, onları getirenin Pavel olmadığını anlayacaktı. Evet, bu işi başarabilecek güçteydi. Sevinçten titriyordu.
Yegor, Samoylov'a:
«Pavel'i ziyarete gittiğinizde, yaman bir annesi olduğunu söyleyin kendisine,» dedi.
Samoylov gülümseyerek:
«Onu daha önce göreceğim!» diye söz verdi. «Ziyaret gününe kalmaz…»
«Kendisine söyleyin ki gereken her şeyi yapacağım. Bunu iyi bilsin!»
Yegor, Samoylov'u göstererek:
«Peki, ya onu tutuklamazlarsa?» dedi.
«Ne yapalım? Bahtımıza küseriz.»
«   01   ...    42   43   44   45   46   47   48   49   50   51   52   53   54   55   56   57   58   59   60   61   62   ...    262   »