This shows you the differences between two versions of the page.
| — |
rus_klasikleri:babalar_ve_ogullar_114 [2015/11/10 15:07] (current) |
||
|---|---|---|---|
| Line 1: | Line 1: | ||
| + | ~~NOCACHE~~ | ||
| + | <php>tpl_youarehere();</php>Â | ||
| + | ----Â | ||
| + | <php>esnek_yatay_reklam();</php>Â | ||
| + | [<2>]Â | ||
| + | ~~Title: Babalar ve OÄŸullar : 114~~Â | ||
| + | === BABALAR VE OÄžULLAR ===Â | ||
| + | === İVAN SERGEYEVİÇ TURGENYEV === | ||
| + | ----Â | ||
| + | Takattan düşmüş çaresiz vücudunu gösterdi başıyla. \\ | ||
| + | Vasiliy İvanyiç dışarı çıktı. \\ | ||
| + | "E, size teşekkür etmem gerek" diye tekrarladı Bazarov, "Çarlara layık bir davranış bu. Çarlar da ölmek üzere olanları görmeye giderlermiş ya." "Yevgeniy Vasilyiç, umarım ki..." \\ | ||
| + | "Ah, Anna Sergeyevna, doğrusunu konuşalım. Benim işim bitti. Tekerleğin altına düştüm. Demek ilerisini düşünmek boşmuş. Ölüm eski bir şakadır, ama herkese yeni görünür. Şu ana kadar korkmuyorum... Az sonra kendimden geçeceğim, olur biter böylece!" Güçsüzce elini salladı. "E, ne diyelim size... Sizi sevdiğimi mi? Daha önce bir anlamı olmadı bunun, şimdi hiç olmaz. Aşk bir kalıptır, benim öz kalıbım ise dağılmak üzere. En iyisi şunu söyleyeyim size... Ne kadar güzelsiniz! Şimdi orda duruyorsunuz, öyle güzel..." Anna Sergeyevna elinde olmayarak ürperdi. \\ | ||
| + | "Yo, korkacak bir şey yok... Oturun oraya... Yaklaşmayın bana... hastalığım bulaşıcı, biliyorsunuz." \\ | ||
| + | Anna Sergeyevna odaya bir göz gezdirdi ve Bazarov'un yattığı divanın yanındaki koltuğa oturdu. \\ | ||
| + | Bazarov, "Ne iyi yüreklisiniz!" diye fısıldadı. "Ah, ne yakınsınız şimdi, ne genç, ne taze, ne temiz... Bu iğrenç odada!.. Eh, artık veda edeyim size! Ömrünüz uzun olsun, en iyisi bu, vakit varken yaşamaya bakın. Şu çirkin görünüşüme bir göz atın; yarı ezilmiş bir solucan, ama gene de kımıldıyor. Ve bir zamanlar benim yapmayı düşündüğüm şeyler vardı, ölmem derdim, neden ölecekmişim? Çözüm bekleyen sorunlar var, derdim kendi kendime ve ben bir devim. Şimdi ise bu devin tek sorunu, adam gibi ölmenin yolunu bulmak. Gerçi başkası için fark etmez hiç... Ne olursa olsun, değişmeyeceğim ben yine de." \\ | ||
| + | Bazarov, sustu, eliyle bardağını aramaya başladı. Eldivenlerini çıkarmadan, korka korka soluk alarak, Anna Sergeyevna su bardağını verdi ona. \\ | ||
| + | "Beni unutacaksınız" diye başladı yine Bazarov. "Bir ölü, yaşayan birine arkadaş olamaz. Babam anlatır size Rusya'nın benim ölümümle ne yitirdiğini. Saçma, ama siz yine de bozmayın yaşlı adamın inancını. Ne çeşit olursa olsun, oyuncak avutur çocuğu, bilirsiniz. Anneme de sevecen olun. Onlar gibi insanları bütün dünyada mumla arasanız bulamazsınız. Ben Rusya'ya lazımmışım... Hayır, onun bana hiçbir ihtiyacı yok. Peki, kime var? Kunduracıya var, terziye var, kasaba var. Et satar kasap... Durun, karıştırıyorum, şurda bir orman var." \\ | ||
| + | Bazarov elini alnına koydu. \\ | ||
| + | Anna Sergeyevna eğildi üzerine. "Yevgeniy Vasilyiç, ben buradayım..." Bazarov birden elini tuttu onun ve doğruldu. \\ | ||
| + | "Elveda" dedi beklenmedik bir güçle ve gözleri son bir pırıltı ile aydınlandı. "Elveda... Dinleyin... Biliyor musunuz, sizi hiç de öpmedim o zaman... Ölen alevi üfleyin, sönsün gitsin..." \\ | ||
| + | Anna Sergeyevna dudaklarını onun alnına değdirdi. \\ | ||
| + | "Yeter!" diye mırıldandı Bazarov ve kendini yastığı bıraktı. "Şimdilik, karanlık..." \\ | ||
| + | Anna Sergeyevna sessizce dışarı çıktı. \\ | ||
| + | "Ee?" diye sordu ona Vasiliy İvanyiç, fısıltı ile. \\ | ||
| + | "Uyudu" diye karşılık verdi kadın, duyulur duyulmaz bir sesle. \\ | ||
| + | <php>sayfa_numaralama(117);</php>Â | ||
| + | <php>esnek_yatay_reklam();</php> | ||